Een weekje lekker op vakantie!

Even een update van de afgelopen week. Ik ben met mijn broer naar Tablas Island gegaan met eerst de bus en dan de boot. Het was leuk om echt met de lokale mensen hier te reizen. De bus was nogal gammel en het wegdek is slecht dus ik besloot maar niet meer naar buiten te kijken, omdat ik anders de hele tijd voor mijn leven aan t vrezen was. De boot was ook een aparte ervaring, er waren allemaal stapelbedden met een dun matrasje en voor de rest veel loslopende kinderen en kippen. Het was even wennen, maar ook vooral erg boeiend om te zien. Toen we na 2uur in de bus gezeten te hebben en 10uur op de boot in Odiongan aankwamen stond er iemand ons op te wachten. Dat was fijn, want het was midden in de nacht (3uur). Wel grappig om dan te bedenken dat wij dat midden in de nacht vinden, maar voor hier is de dag dan net begonnen. Wij wilden het liefst naar bed, maar ze waren verontwaardigd dat we geen koffie wilden of alvast ons ontbijt. Het ritme is hier totaal anders. Men staat rond een uur of half 5 op en gaat naar bed om 8 uur. Er was ook een vergadering s nachts, dus Bert en ik dachten dat is raar. Maar toen we vroegen hoelaat ze dan bedoelde was het gewoon 7uur s avonds.. We hebben de hele zondag een beetje met de lokale kerk jeugd rond gehangen. Dat was erg gezellig en iedereen is zo aardig. Maandag besloten we om zelf op pad te gaan. We konden van de bisschop een scooter lenen en dus bedachten we om op die scooter het eiland rond te gaan rijden. Dat hebben we gedaan. Eerst naar een beachresort waar we de enige gasten waren, dus een beetje saai maar wel lekker ontspannen. Lekker zwemmen en op het strand liggen. De avonden duurde wel erg lang zo alleen met zijn tweeen. Dus ik was erg blij dat we verder gingen op onze scooter. We gingen naar een ander dorpje waar we weer een nacht bleven. In de dag hebben we gezwommen met wat japanse studenten, die hier twee weken op vakantie zijn omdat ze een project doen met bomen. De japanners hebben in de oorlog hier veel bomen gekapt en geven deze nu weer terug. De volgende dag gingen we naar een ander eiland omdat we daar een afspraak hadden gemaakt met een duitse duikschool om een nachtje bij hen te blijven en de volgende dag te duiken. Het was heel fijn om weer wat leven om ons heen te hebben en een beetje te kunnen kletsen met leeftijdsgenoten en continentgenoten. Romblon Romblon, zo heet het eiland is ook veel touristischer dan Tablas Island, dat was wel fijn. Niet de hele tijd aangestaard worden, monden die openvallen of huwelijksaanzoeken omdat je blank bent. Weer even wat normaal eten, ipv rijst drie keer per dag met een of andere rare groente. Wel eet ik hier lekker veel fruit, lekkere mangoos en dat soort dingen! :) Bert en ik zijn ook verslaafd geraakt aan het snorkelen dus dat hebben we dan ook de eerste dag op romblon veel gedaan. Het duiken was echt heel erg vet! Zoo mooi om al die dingen te kunnen zien en aan te kunnen raken! Ik had wel erg veel last van mijn oren maar toch was het super leuk! De duitsers brachten ons terug naar de boot en zo konden we terug naar onze scooter om terug naar Odiongan te rijden. Op die boot ontmoete ik mijn eerste stalker. Hij smst me iets van 20x per dag en nu ben ik hem gewoon aan t negeren.. Maar dat doe ik dus ook nooit meer, mijn telefoonnummer geven. De mensen zijn onder de indruk van blanken gewoon omdat ze het niet zo vaak zien. Een klein meisje vroeg aan me: ‘why are you white?’ ‘I don’t know, maybe because I’m just white. Why are you brown?’ ‘I don’t know, just because I am.. ’
Vanacht zijn we weer terug in Manila gekomen en dat is heel fijn. Het was wel wat spannend vanacht want we hadden wel een hostel uitgezocht maar geen idee waar dat lag ten opzichte van waar de bus stopte. En dan midden in de nacht ergens gedropt worden.. Dus we moesten wel een taxi nemen, maar we hadden nog maar 300 pesos.. Gelukkig was de man aardig en deed hij het er wel voor, wat uiteindelijk toch nog best veel voor het korte ritje bleek te zijn, maar toch.. ik zag het al voor me dat we moesten gaan lopen midden in de nacht..
Ik vind het leuk dat ik nu de minder touristische kant van de Filipijnen heb gezien op Tablas Island, maar ik merk toch dat ik me daar wat verloren voelde gewoon omdat er niet zoveel te doen was. Nu zitten Bert en ik in een bagpackers hotel en ontmoeten we allemaal verschillende mensen. Dat is echt heel leuk. Ook gaan we veel met Pam en Vincent om, die beiden in Manila wonen. Dat is fijn omdat zij ons dan een beetje kunnen beschermen in deze toch wat gevaarlijke stad. :) De komende dagen gaan we een beetje touristische dingen doen in manila, de dierentuin, chinatown, museum, zwemmen en dat soort dingen.
Ik heb heel erg veel zin in donderdag, dan wordt ik opgehaald door de chauffeur van het weeshuis bij de central office hier van de IFI. Ik heb zo’n zin om met die kinderen aan de slag te gaan!
Ik hoop dat het met jullie ook allemaal goed gaat en eigenlijk kan ik jullie nog zoveel meer vertellen, maar anders wordt het denk ik een beetje saai. :P Dus.. Ik ga jullie van het weekend weer schrijven over hoe ik het in het weeshuis heb!
Liefs, Klara