Het weeshuis!

Ik dacht het wordt weer eens tijd voor een blog. Ik ben nu ruim een week bij het weeshuis dus ben al aardig gewend. Van Bert heb ik afscheid genomen in Manila, maar ik zal hem zeker snel hier weer zien als hij langs komt in het weeshuis. Het is zo leuk om met de kinderen en zijn en dingen met ze te doen. Vandaag is hun laatste schooldag dus daarna begint voor mij het echte werk! Dat is trouwens allemaal nog wel een beetje vaag want heel duidelijk er iets over zeggen doen ze niet.. dus ik wacht maar rustig af en af en toe vraag is eens wat. Het is een leuk jong team dat hier werkt dus dat is erg gezellig. Ik eet s ochtends mijn ontbijt in een het huis van Arleen en Herke ( de oprichters van het weeshuis) en daarna eet ik de lunch en avondeten met de kinderen. Dat bestaat eigenlijk altijd uit rijst met iets erbij.. dus daar moet ik nog wel een beetje aan wennen. Herke is al enige tijd terug in Nederland en Arleen gaat 8april naar Nederland voor 2 manden dus daarna heb ik een heel huis voor mij alleen.. Afgelopen dagen had het erg geregend maar vanaf vandaag zou het weer warm worden en dat klopt inderdaad! Ik begin nu ook de kinderen steeds beter te leren kennen en de verhalen van hen te horen. Zo zijn er een twee kinderen in een doos gevonden, kinderen op een vuilnisbelt, van de straat geplukt in Manila of jarenlang mishandeld door een ouder. Dat is best hard te horen, maar ook heel fijn om dan te zien hoe hun leven nu is. Ze leven hier met zijn allen echt als broertjes en zusjes met elkaar en dat is fijn om te zien. Ook vind ik het erg interessant om te zien hoe de kinderen worden groot gebracht en die aanpak erachter. Vooral Arleen verteld me daar heel veel over en dat is erg leuk. Het leven hier is zo anders dan in Nederland en dat besef ik steeds meer. Af en toe maken we ook uitstapjes, ik ben met 3 andere nederlanders die hier langskwamen naar de watervallen geweest hier in de buurt en ik ben met Arleen naar de kerk en markt geweest. Ook gaan we af en toe naar het winkelcentrum want daar is het lekker koel binnen.
Alles is hier zo geweldig mooi en fijn en daarom kwam het extra hard aan om te horen dat mijn oma op sterven ligt in België. Dus de afgelopen dagen zat ik een beetje in een rat van emoties. Ik heb veel contact met mijn ouders en broers gehad over wat ik moet doen als ze overlijdt. Het voelt voor Bert en mij toch het fijnste om voor de begrafenis terug te komen dus dat gaan we dan ook doen. Gelukkig hebben wij een goede verzekering en vergoeden zij dus de heen en terugreis..
Ik hoop heel erg dat de reis een beetje meevalt en dat het ook hier mijn project hier niet te erg in de weg staat.
Zoo dan zijn jullie ook weer even op de hoogte van alles! Ik ga snel weer nieuwe foto’s plaatsen! :)

Liefs, Klara