Het echte Filipijnse leven.

Dag allemaal,
Het is alweer eventjes geleden dat ik heb geschreven en er is hier dan ook heel veel gebeurd. Karlijn is twee weken geleden hier aangekomen om me te versterken en dat is zo fijn. Het was leuk om haar alles te laten zien en kennis te laten maken met de kinderen. Zelf zat ik een beetje in een dieptepunt met ons circusproject en het was dus heel fijn dat er iemand kwam vol met energie. We zijn er dan ook tegenaan gegaan. In het begin was het erg lastig vooral met het communiceren, maar dat gaat steeds beter. Alles wat wij zeggen wordt goed gevonden en daarom hebben wij dus weinig idee of we iets goeds aan het doen zijn of niet. We hebben dat nu wel een paar keer met hen besproken en al wordt het dan voor ons idee niet helemaal goed begrepen, ze proberen er wel een beetje rekening mee te houden en wij proberen gewoon ons eigen ding te doen. Die instelling werk hier wel. Ook hadden we in het begin een beetje moeite met het disciplineren van de kinderen zodat ze naar ons luisterden. Dat hebben we toen even besproken met de mensen uit Nederland en deze raden ons aan het gewoon iets harder aan te pakken zodat ze luisteren. Dat hebben we gedaan en dat werkt echt goed, nu hoeven we ook niet meer zo streng te zijn omdat ze gewoon luisteren. Ik begin hier steeds meer te merken dat eigenlijk echt alles hier anders gaat. Alleen het levenstempo ligt hier veel lager en dat heeft echt invloed op alles. Ook 2x per dag rijst begint me soms wel te vervelen, toch eet ik altijd trouw een beetje. Ook vis wordt er soms s ochtends geserveerd of het vet van een varken gebakken in vet. Maar ik me ook het meest over verbaas is dat hier alles zo competitiegericht is. Alles gaat in de vorm van competitie, daar is natuurlijk niets mis mee maar toch als je niet iets speciaals kan val je wel vaak buiten de boot. Ik denk dat ik dat als kind echt niet goed had aangekund. We hebben wel vorige week een circuscompetitie gehouden omdat ze dat hier zo leuk vinden. En het was echt verbazingwekkend hoeveel die kinderen al geleerd hebben in eigenlijk zo’n korte tijd. Ook sinds dat Karlijn er is zijn we begonnen met acrobatiek en het koord. Dat vinden ze ook heel erg leuk. Wel hebben ze weinig geduld om simpele acrobatiek dingen te oefenen en kiezen ze meteen het moeilijkste uit om te doen.. Vaak moeten wij dan zeggen dat dat toch echt nog niet gaat.
Afgelopen weekend waren we twee nachtjes op kamp gegaan met de kinderen vanaf 8 jaar. Dat was erg leuk, en vooral dan merkten we echt alle verschillen. Natuurlijk was het hele kamp in de vorm van een competitie, ik was coach van het rode team. Deze hadden erg moeite met samenwerken, maar uiteindelijk kwam het toch nog wel wat goed. Al hadden ze wel een aantal keren een groepscrisis. De teamleider (een kind uit het team) wordt dan ook echt heel belangrijk gevonden, deze heeft veel verantwoordelijkheid. Ze sliepen ook met het team bij elkaar in een kamer en daar sliep ik dan ook bij. Dat was echt heel gezellig, behalve dat ze nogal vroeg opstaan (4.30, ze gaan dan ook wel om 9uur naar bed maar dan nog!). Karlijn en ik hebben een aantal spellen bedacht voor op het kamp. Onder andere hebben we voor elk team t-shirts gekocht in de kleur van het team en dan kregen de teams te opdracht om daar een logo op te maken voor het team. Ook moesten ze dat logo op de vlag maken. Ze vonden het erg leuk en zijn dan ook een hele middag daar mee bezig geweest.
Verder deden we spellen zoals de vlag verstoppen, elke avond een competitie (dans of toneel), race spelletjes en nog een verleg je grenzen spel. Karlijn en ik hebben aan elk spel meegedaan om echt alles te kunnen ervaren en echt met de kinderen te zijn. Maar vooral bij het verleg je grenzen spel hadden we zo onze twijfels, het deed namelijk best wel pijn.. Wel is het fijn dat we er dan met de staff over kunnen praten en dat zij het uitleggen. Ook al verschillen we dan uiteindelijk nog van mening, ik begrijp wel hoe zij er over denken en waarom ze voor zo’n spel kiezen. Overigens is de staff het vaak ook niet helemaal met elkaar eens. Verder was het vooral een heel erg gezellig kamp en interessant om te merken hoe dat hier zo gaat. Het is echt zo anders dan onze kampen.. echt totaal niet te vergelijken.
Vandaag en morgen zijn we vrij. Vanmiddag vertrekken we op hiking met wat lokale mensen die we hier hebben ontmoet. We gaan naar een mega waterval en dan een paar uur wandelen. We hebben er echt super veel zin in!
We zijn hier ook al aardig bekent met de ziekenhuizen. Vorige week moest ik naar de dokter voor een ontsteking in mijn enkel vanwege een muggenbult. Ik kon echt niet meer lopen en heb dan ook een dag thuis moeten zitten. Ik kreeg antibiotica en nu is het over :) Gisteren moest karlijn naar het ziekenhuis voor een wond op haar arm. Gelukkig gaat er dan steeds iemand van hier mee om alles te kunnen vertalen. Het is zo interessant hoe het hier in een ziekenhuis aan toe gaat. Wat me wel opviel is dat ze hier geen lange wachtrijen hebben.


Ik ga zo nog even wat nieuwe foto’s uploaden van de circuscompetitie met de kinderen. :)

Liefs!